ASIEL IN NIEMANDSLAND

Ars scribendi/Fantom, Antwerpen/Harmelen, 1992, 144 p.

In deze roman staan onmacht, eenzaamheid en de identiteitscrisis centraal. Tegenover de lichamelijke en geestelijke erosie van Henri Letellier, staat de groeiende maskerade van de samenleving. Uit deze kortsluiting ontspringt de vonk, die Henri tot een 'salto vitale' drijft. De meeslepende passages hebben, vooral in de erotische taferelen iets obsessioneels. Ze worden in evenwicht gehouden door een sterk gecomponeerde, cirkelvormige structuur.
 

OP DE PUNT VAN DE PEN

"Deze eerste roman van de talentrijke en vaak gelauwerde Mark Meekers is een fenomenaal werkstuk. Van bij de aanvangszinnen houdt het de lezer in zijn greep door de stilistische kracht waarmee de auteur beelden en zinnen tot een kostbaar snoer aaneenrijgt, én door de sterke structuur -de klassieke tragedie-indeling- waarmee het is opgebouwd... Hij doet dat in een plastische barokke taal -ironie is nooit ver weg- waarin hij neologismen, beelden en metaforen verwerkt tot een overweldigend taalspel. Een boek voor de echte literatuurliefhebber." (M. De Smet, Concept)

"Bij de gecondenseerde hoogspanning van deze 'salto vitale' en de kristal-geslepen literatuur ontstaan voor de dieplezer tal van vragen... Over die 'uiteindelijke toestand', jenseits het gewone menselijk bewustzijn handelt Meekers boek. Het is boeiend zich daarmee te confronteren, al was het maar om de zin van het leven tot ons te laten doordringen... Opvallend is de meesterlijke handhaving van de taal. Dit werk lijkt mij door en door van onze bodem en heeft de allures van een klassieker in het genre: een boek dat men wegens zijn boeiend karakter aan één stuk doorleest. Het laat een blijvende indruk na." (Serge Largot)

"Als negentiende-eeuwse kant geklost met perfect aan elkaar sluitende patronen. Mark Meekers hanteert een taal die vergelijkbaar is met die van een vroege Michiels. Met hem leren we opnieuw lezen." (Gert Vingeroets)

"... De tekst valt op door zijn barokke, vaak scherpe zegging... Met daarbij ook nog een mogelijke parodie van de zogenaamde 'damesroman', maar dan in de stijl van een Fassbinder in de film bijvoorbeeld. Het maakt van dit werk een merkwaardig boek, dat een literair gericht publiek zeker zal aanspreken." (Georges Adé)

"Zo kom je uit op een vreemd werkstuk dat het midden houdt tussen een ideeënroman, een psychologische roman en een experimenteel werk... Bij Meekers vermengen zintuiglijke indrukken en een ontzaglijk beeldmateriaal zich tot een nieuwe zegging. Het is een enig boek in de Vlaamse letterkunde. Niemand speelt zo met woordbeelden... zelden lees je over zo'n intense, ja existentieel-juiste beleving van de kosmische geworpenheid. Het lijkt me dat de combinatie van het romantisch-religieus, pantheïs- tisch artistiek beleven... dit boek nieuw maakt, zodat het wel ergens een plaats in de genrevermengende postmoderniteit of geestbevrijdende new-age kan krijgen." (K.Segers, Het Belang van Limburg)